twitter!!!!

 

Twitter. Je kan er een hoop over zeggen, denken en oordelen. Op een beetje verjaardagsfeestje valt het onderwerp “Twitter” en wordt er heftig gediscussieerd. Let op de mensen die hun mond houden en de discussie op een afstandje volgen. Dat zijn namelijk de echte Twitteraars. Want wat is het standaard antwoord als je vertelt dat je een Twitter-account hebt? “Oh ja, dan vertel je dat je gaat poepen!” Nou heb ik al heel wat uitgebraakt op Den Twit maar nog nooit dat ik moest poepen. Dat gaat ze geen ene donder aan!  Sterker nog, ik zeg In Real Life niet eens wat ik op de w.c. ga doen.

Waar je het wel over hebt met jouw zorgvuldig geselecteerde clubje is dat wat je bezig houdt, wat je over iets vindt en wat je gaat koken die avond. Small Talk? Ja, net zoals in het gewone leven. Je deelt zaken en je antwoordt op zaken. Weet je hoe ze dat noemen? Communiceren.

En toch wordt er gauw negatief gedaan over de deelname aan Twitter. Met als gevolg dat je, tijdens IRL-gesprekken , niet meer meldt dat je op Twitter zit. Laat ze maar. De wondertjes, de nieuwe vriendschappen, het gedeelde leed en oplossingen gaan dan helaas aan hun voorbij. Eigen schuld.

Zo schreef ik van de week op mijn blog over het Bosje van de Baron, waar ik als lagere school kind iedere middag te vinden was. Eén van mijn Twittermaatjes reageerde daarop en zei “Wat toevallig, wij hadden ook een Bosje van de Baron in onze jeugd” En dan blijkt het om hetzelfde bosje te gaan en hebben zij en ik wellicht samen verstoppertje gespeeld! Dat zijn van die dingen die je dag een kleurtje geven.

Zo kwam ik oud-docenten en ex-vriendjes tegen maar nog meer, nieuwe mensen waarmee je contact krijgt en die blijken uit te groeien tot heuse vriendschappen. Wat kan daar nou op tegen zijn? Laat Twitter een ordinaire chatbox zijn, heerlijk! Politieke discussies, uitwisselen van recepten, nieuwe liefdes, waarschuwingen dat de kliko die avond naar buiten moet en het onweer is nu ter hoogte van Eindhoven!!! Das toch gewoon leven?